z "latającym" siodełkiem...

Poniedziałek, 5 lipca 2010 · dodano: 05.07.2010 | Komentarze 9

Dostałam "wyjezdne" ;)
Mogłam wprawdzie wyjechać o 19, ale duchota była jeszcze tak straszliwa, że zwlekałam :P w efekcie coś koło 20.30 rozpoczęłyśmy pełzanie ;)

Wszystkie tory prowadzą... w stronę zachodzącego słońca ;) © alistar

Chyba mnie pogięło, albo inne licho podkusiło ;P bo pojechałam drogą, na której jesienią pozbyłam się spokojnie ze 3 kg ;P Dziś też wytrzęsło mną tak, że pojadę tam w wypadku konieczności ratowania czyjegoś życia... albo posiadania roweru z amorkiem ;P
O dziwo, zero błądzenia dziś ;P
Za to na 17 km poczułam, że jakoś dziwnie mi się siedzi... ujechałam z kilometr i stanęłam - no tak, siodełko się obluzowało... gdzież tam obluzowało! opuściło przynależne mu miejsce i można je po prostu zdjąć delikatną kobiecą rączką ;P
Przydrożny facet w ogródku imbusa nie miał... ja, niestety, też (a właściwie: przede wszystkim;P) nie... Przycisnęłam więc siodełko biologiczną nakładką na owo i... w ten sposób, tańcząc przy każdym ruchu wykraczającym poza kręcenie korbami, dopełzłyśmy do domu...
Wróciłam po 22... pod wiaduktem, w niezłych ciemnościach, pełgało upiorne światełko z jednej strony wiaduktu na drugą... było to dość... klaustrofobiczne ;P

Ergo: będę wozić mikro zestaw naprawczy ;P


Średnia z tego wszystkiego 18,19 nieźle :D